Mijn naam is Aphrodite van Sutphen. Ik ben partner van een lieve vriend en moeder van een fantastische zoon. Ik woon sinds een aantal jaar in Friesland en dat bevalt me erg goed.

Lang geleden ben ik na het voorgezet onderwijs, de opleiding tot Z-verpleegkundige gaan volgen. Ik heb lang met veel plezier gewerkt met mensen met een verstandelijke ontwikkelingsstoornis. Na mijn jubileum ben ik overgestapt naar een andere tak van sport binnen de zorg, namelijk de psychiatrie. Het bood mij nieuwe uitdagingen waarna ik opzoek was. Inmiddels heb ik meerdere opleidingen gedaan en kan ik mezelf Sociaal Psychiatrisch Verpleegkundige (SPV), Cognitief Gedragstherapeutisch Werker (CGW), Systeem Therapeute en Basistherapeute Narratieve Exposure Therapie (NET) noemen.

Ik heb in al deze jaren gewerkt met zowel volwassenen als kinderen om uiteindelijk mezelf toe te leggen bij het alleen werken met kinderen en jongeren.

Binnen mijn werkveld werk ik veel met kinderen met autisme en ADHD. Het viel mij op dat het werken met dagritmekaarten door ouders en kinderen in eerste instantie werd bejubelt, maar dat dit niet goed kon worden volgehouden. Van ouders heb ik geregeld teruggehoord dat zij het als een opgave konden ervaren door het soms wat omslachtige gebruik van de dagritmekaartjes; kaartjes moesten worden uitgeprint, geplastificeerd om dan vastgeplakt te worden met een magneet aan een bord. Iedere avond opnieuw de juiste kaartjes uit de bak zoeken en deze ophangen. Ik vroeg mij af of het kinderen en ouders meer gemakkelijk gemaakt kon worden. Daarmee is het idee ontstaan voor het maken van digitale dagritmekaarten. Even swipen en hoppakee, het kaartje staat op de juiste plek. Het gemak van het plaatsen, veranderen en kopiëren van de kaartjes levert veel tijdwinst op en het is leuk om te doen met de kinderen. Daarbij heeft het digitale product als voordeel dat een kind de hele dag het dagschema kan inkijken. Iets vergeten? Je kijkt in het overzicht en je weet direct weer wat er moet gebeuren.

Nouri is een naam welke ik het kindpoppetje gegeven heb. Ik vond het belangrijk dat Nouri een lief uiterlijk kreeg en je het gevoel gaf hem te willen omarmen. Na het oneindig veel maken van schetsen is Nouri geworden zoals je hem ziet. Het is niet een hij of een zij. Het is een onzijdig kind. Ik realiseer me goed dat Nouri een blank uiterlijk heeft. Dit heeft als reden dat ik alle kaarten waar mogelijk eenduidig wilde hebben. Één soort poppetje, eenvoudig kleuren gebruik, platte tekeningen etc. Juist om (over)prikkeling van kaartjes te voorkomen. Indien ik Nouri meerdere nationaliteiten zou geven, dan zou dit naar mijn idee teveel afleiden en wegvoeren, waarvoor Nouri staat: eenvoudig, duidelijk en overzichtelijk. Ik wil dus geenszins kinderen met een andere huidskleur of nationaliteit tekort doen!